Zapraszamy na premierę spektaklu "Brzydal" Teatru CHOREA, w reżyserii Magdaleny Paszkiweicz i Janusza Adama Biedrzyckiego, w wykonaniu teatralnej grupy młodzieżowej, do Teatru Szwalnia w Łodzi.

data: 18 i 19 października 2013

miejsce: Teatr Szwalnia w Łodzi

„Czy jesteś, Piękno, z nieba czy też z piekła rodem?” – Charles Baudelaire

„Brzydal” drzemie w każdym z nas… Tak czy nie? Ten spektakl nie jest akademickim dyskursem na temat „brzydoty”, ani nie ma ambicji jej definiowania. Jest on wynikiem obserwacji skażenia, zbrukania, kontaminacji piękna i brzydoty w życiu codziennym. Spektakl wnika do krzywego zwierciadła mass mediów, które deformuje nam mózgi i mordy oraz wysysa z nas poczucie własnej wartości, w zamian oferując zastrzyk z masowego plastyku. Kanony tworzące ludzką karykaturę to nasz współczesny teatr osobliwości, terapia szokowa kończąca się umieraniem wartości i wegetacją na własne życzenie. Niech buty Louis Vuitton, przedłużone rzęsy czy brak ręki nie determinują naszego postrzegania drugiego człowieka. Bo kto jest bez skazy, niech….!!!!

Reżyseria: Magdalena Paszkiewicz, Janusz Adam Biedrzycki

Choreografia: Janusz Adam Biedrzycki

Muzyka: Jakub Pałys / Milena Kranik

Wizualizacje: Anna Świderska, Rami Shaya

Kostiumy: Anna Raczkowska

Światło i dźwięk: Maciej Kobalczyk

Wykonanie elementów scenografii: Piotr Fraszczyński
Występują: Adrianna Binkowska, Michalina Pietrzak, Ewa Otomańska, Aleksandra Ziomek, Aleksandra Kacprzak, Milena Kranik, Żaneta Mrozik, Piotr Fraszczyński, Tomek Kowalski, Jan Tarasiewicz, Damian Kukiałka, Marek Szczepański
Premiera: 18 i 19 października 2013
, Teatr Szwalnia, Łódź

Zapraszamy na premierę koncertu "Wiatr z Południa", w wykonaniu Wielkiego Chóru Młodej CHOREI, w ramach Festiwalu "Drewniane Ucho", w Teatrze Pinokio w Łodzi.

data: 12 października 2013
miejsce: Teatr Pinokio w Łodzi, Festiwal "Drewniane Ucho"

W repertuarze koncertu „Wiatr z Południa”, tworzonego przez Wielki Chór Młodej CHOREI, znajdują się znane już utwory chóru oraz nowe aranżacje tradycyjnych melodii z różnych zakątków świata. Inspiracji szukaliśmy w południowych brzmieniach oraz tradycyjnych pieśniach pochodzących z Bałkanów czy Bułgarii. Po raz kolejny sięgamy po stare melodie, próbując odkryć ich zapomnianą moc i znaczenie. Dzięki nowym, polifonicznym aranżacjom staramy się dotrzeć do żywych źródeł pieśni z przeszłości. Zapraszamy na niezwykłe, energetyczne widowisko.

Chór Teatru CHOREA to formacja muzyczna, która powstała latem 2011 roku przy Teatrze CHOREA w Łodzi. To grupa muzycznych fascynatów, których różni wiele: wiek, doświadczenie, zainteresowania, pochodzenie. Łączy pasja do muzyki i śpiewania. Grupa ma na swoim koncie udział w projekcie "Oratorium Dance Project" nagrodzonym „Energią Kultury 2011” oraz „Złotą Maską”, udział w spektaklach Teatru CHOREA: „Bachantki”, „Szpera ‘42”, "Oratorium ziemi", oraz w koncercie CHOREI "Lulabajki".

Opracowanie muzyczne i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski, Kuba Pałys
Chór: Elizabet Araj, Joanna Chmielecka, Jacek Czapnik, Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Michalina Jędrzejczak, Majka Justyna, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Marcin Kobyliński, Milena Kranik, Maria Mażewska, Anna Przybyt, Marta Rakowska, Marta Sterna, Justyna Sobieraj-Bednarek, Aleksandra Szałek, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Jacek Witych
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Premiera: 12 października 2013, Teatr Pinokio w Łodzi, Festiwal "Drewniane Ucho"

Zapraszamy na pokaz monodramu "napewnomoże", w wykonaniu Małgorzaty Lipczyńskiej z Teatru CHOREA, na V. BytOFFsky Festiwal - Natura i Kultura, w Bytowie.

data: 28 września 2013
godzina: 18:30
miejsce: Bytowskie Centrum Kultury, ul. Wojska Polskiego 12 

Monodram Małgorzaty Lipczyńskiej, „napewnomoże” oparty na twórczości Aglai Veteranyi, jest opowieścią o przekraczaniu granic: emocjonalnych, geograficznych, czasowych; o uzależnieniu od ciągłej intensywności, nawet jeśli prowadzi to do destrukcji.

Istotnym elementem spektaklu jest stawiane przez aktorkę pytanie: “Co sprawia, że to, co dla większości ludzi jest ekstremum, dla niektórych staje się normą?”

Utwory A. Veteranyi, charakteryzujące się ironią, absurdem i poczuciem humoru w połączeniu z ogromną precyzją formalną w używaniu języka, są również istotnym głosem w sprawie problemu tożsamości narodowej współczesnej, „zjednoczonej” Europy. Dzieciństwo pisarki spędzone w cyrkowej rodzinie w czasach komunistycznego reżimu w Rumunii, a następnie emigracja do Szwajcarii ukazują ogromny kontrast między dwoma światami, w których żyła, a w których nigdzie nie czuła się bezpieczna. Jej teksty, zawierające wiele wątków autobiograficznych, odzwierciedlają dylemat człowieka żyjącego między dwoma systemami, które go ukształtowały; „Wschód”, do którego nie ma już powrotu i „Zachód”, w którym przez cały czas czuje się obco.

Aglaja Veteranyi urodziła się w 1962 roku w Bukareszcie, w rodzinie artystów cyrkowych. Po ucieczce z Rumunii rodzina uzyskała azyl w Szwajcarii, następnie prowadziła wędrowny tryb życia, jeżdżąc z występami. Dzieciństwo i wczesną młodość pisarka spędziła w hotelach i wozach cyrkowych. Pisać nauczyła się dopiero w szwajcarskiej szkole z internatem; niemiecki stał się jej językiem literackim.
Po studiach aktorskich pracowała od 1982 roku jako aktorka, równolegle zajmując się twórczością pisarską. W 1999 roku ukazała się pierwsza powieść Aglai Veteranyi „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze”. 3 lutego 2002 w Zurychu Aglaja skoczyła do Jeziora Genewskiego. Na brzegu zostawiła swoje buty.

„W jednym z wywiadów Aglaja powiedziała: „Pisanie jest dla mnie formą przekształconej agresji. Gdyby ta agresja we mnie została, zniszczyłaby mnie i rzuciłabym się w koncu na kogoś z nożem.” Pisanie było dla niej także sposobem na oswajanie własnych demonów. Dla mnie takim sposobem jest przede wszystkim teatr. Nadawanie formy zarówno swoim lękom i obsesjom, jak i zachwytom i fascynacjom, pomaga stworzyć porządek, w którym łatwiej egzystować. W jej utworach urzekła mnie ironia, absurd, specyficzne poczucie humoru, a także lapidarność i precyzja formalna w używaniu języka. Z pozornie niepowiązanych ze sobą tekstów wyłania się osobowość zbudowana na kontrastach, miłość do świata miesza się z głęboką depresją, a dziecięca naiwność z okrutną szczerością. Witalność przenika się z wszechobecnym poczuciem śmierci (swojej lub bliskich), wrazliwość i subtelność z sado-masochistyczną seksualnością, miłość macierzyńska z pedofilią, bezgraniczne oddanie z gwałtem. Mnogość dychotomii i niejednoznaczności ma jedną cechę wspólną – niezależnie od tego, co działo się w jej życiu – Aglaja we wszystko angażowała się całą sobą. Im bardziej wczytywałam się w jej teksty tym bardziej stawała mi się bliska. Z czasem najważniejsze stało dla mnie znalezienie sposobu na okiełznanie własnej choroby. Jak zachowywać ciągłą czujność, trzymać ją  „na krótkiej smyczy”, nie tracąc jednocześnie dystansu do siebie? Myślę, że Aglaja (paradoksalnie – bo pomimo samobójczej śmierci) wygrała tę walkę, bo jak stwierdził jeden z jej przyjaciół: „Smutny koniec nie może zostać uznany za werdykt nad drogą życiową.”
To tyle. Musiałyśmy się spotkać.
Małgorzata Lipczyńska

Monodram Małgorzaty Lipczyńskiej oparty na twórczości Aglai Veteranyi
Reżyseria: Tomasz Rodowicz, Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja dramaturgiczna: Hans Timmermann
Obsada: Małgorzata Lipczyńska
Ruch sceniczny: Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja choreograficzna: Liat Magnezy
Muzyka: Kuba Pałys
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Premiera: 12 listopada 2011, scena Fabryki Sztuki w Łodzi 

Zapraszamy na spektakl “Gry [w] Pana Cogito” Teatru CHOREA, w reżyserii Tomasza Rodowicza, na  XIV Ogólnopolskim Przeglądzie Twórczości Zbigniewa Herberta „Herbertiada” w Kołobrzegu.

data: 20 września 2013
godzina: 19:00
miejsce: Regionalne Centrum Kultury im. Zbigniewa Herberta w Kołobrzegu

 

„Uczymy się grać, patrząc jak grają inni.
Jak jednak obserwator odróżni błąd graczy od posunięcia prawidłowego?(…)
Przypatrz się temu co nazywamy grami.
Co jest im wszystkim wspólne?

Co jeszcze jest grą a co już nią nie jest?
Czy możesz podać granice?
Nie. Możesz je wytyczyć. Dotąd bowiem ich jeszcze nie wytyczono. (…)”

Ludwig Wittgenstein Dociekania filozoficzne 


"Gry [w] Pana Cogito" to rozpisanie myśli poety na przestrzeń sceny. Precyzyjne poetyckie konstrukcje zostają rozłożone na części. Taki zabieg prowadzi do odsłonięcia ich elementarnych, żywych znaczeń oraz do wydobycia autentycznej siły słów. Fragmenty tekstów Zbigniewa Herberta składane są w nowe związki.

Trzy źródłowe środki teatralne - słowo, ruch i muzyka - budują rządzącą się własnymi prawami rzeczywistość sceniczną. Tworzą nierozerwalną jednię - nową choreę. Ruch nie ilustruje słowa, muzyka nie dopowiada treści. Dopiero z ich równoprawnego połączenia rodzi się wielopoziomowy świat przewrotnych znaczeń i fizycznie odczuwalnych napięć. Surrealizm przenikający obrazy sceniczne oddziałuje z jednakową siłą na zmysły, podświadomość i cogito.

Zmaganie z ideami Pana C. dokonuje się w szesnastu rozgrywkach. Każda rządzi się własnymi regułami rozpisanymi adekwatnie do zasad przewrotnej metody CHOREI. Gry z myślami poety stanowią próbę odpowiedzi na pytanie o to, co Herbert ma nam do powiedzenia w dzisiejszej rzeczywistości. Stwarzają okazję, żeby poeta sam zapytał nas, gdzie jesteśmy. Ale do kogo mówi? Kto go dziś słucha?

Spektakl "Gry [w] Pana Cogito
Na podstawie tekstów Zbigniewa Herberta

Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek
Choreografia: CHOREA
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski, Marcin Dobijański
Wizualizacje: Jaromir Dziewic, Piotr Wdówka
Współpraca literacka: Joanna Chmielecka
Obsada: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz, Małgorzata Lipczyńska, Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Sebastian Klim, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek

Zapraszamy na koncert „Gilgamesz” - na chór, trio jazzowe i kwartet smyczkowy, z muzyką Tomasza Krzyżanowskiego, w ramach  IX Festiwalu Muzyki Teatralnej w Jeleniej Górze.

data: 13 września 2013
godzina: 19:00
miejsce: Sala Koncertowa, Filharmonia Dolnośląska w Jeleniej Górze
bilety: 10 zł / 20 zł

„Gilgamesz” Tomasza Krzyżanowskiego realizowany przez Teatr CHOREA to niezwykłe i oryginalne odczytanie jednego z najstarszych zachowanych poematów epickich. To pierwsza pełna adaptacja muzyczna Eposu o Gilgameszu inspirowana zapomnianym brzmieniem języka akadyjskiego i tajemniczą kulturą starożytnego Sumeru.

Podczas koncertu usłyszeć można 10 utworów opowiadających o poszukiwaniu tajemnicy nieśmiertelności przez legendarnego władcę Gilgamesza. W warstwie dźwiękowej spotykają się współczesne brzmienia i elementy tradycji muzycznych Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Polifoniczne kompozycje nadają nowe życie mitycznym obrazom, przenosząc do odległego, zapomnianego świata i wciąż aktualnych pytań i emocji. Oryginalne, akadyjskie partie wokalne oparte na tekście zapisanym pismem klinowym na kamiennych tablicach pochodzących z II tys.p.n.e., przeplatane są pieśniami w polskim tłumaczeniu.  

Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Premierowy skład chóru: Joanna Chmielecka, Sandra Gierzek, Dominika Jarosz, Majka Justyna, Joanna Kłos, Milena Kranik, Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz, Tomasz Krzyżanowski, Sean Palmer, Kuba Pałys, Justyna Sobieraj-Bednarek, Elina Toneva, Dara Weinberg
Aktualny skład chóru: Joanna Chmielecka, Hubert Domański, Sandra Gierzek, Dominika Jarosz, Majka Justyna, Joanna Kłos, Milena Kranik, Tomasz Krzyżanowski, Anna Redlin, Justyna Sobieraj-Bednarek, Elina Tonera
Altówka: Paweł Odorowicz
Kontrabas: Wojciech Traczyk
Instrumenty perkusyjne: Hubert Zemler / Piotr Gwadera
Kwartet smyczkowy Befane: pierwsze skrzypce - Kamila Wójcicka-Maciaszczyk, drugie skrzypce - Małgorzata Kwaśniak, altówka - Małgorzata Sielatycka-Sobczyk, wiolonczela - Zofia Łęczycka
Konsultacja literacka: Dara Weinberg
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Premiera: 14 kwietnia 2013, Filharmonia Łódzka
Premierowy koncert „Gilgamesz” zrealizowany został we współpracy Teatru CHOREA i Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina.

Zapraszamy na "CIAŁO / RUCH / GŁOS - AKTOR WIELOWYMIAROWY" - Międzynarodowe warsztaty teatralne Teatru CHOREA.

data: 1-7 lipca 2013
miejsce: Willa Grohmana, ul. Tylna 9/11, Łódź
terminarz warsztatów: warsztaty odbywać się będą codziennie od 1 do 7 lipca 2013, w godzinach: 10:00-18:00, z przerwą obiadową
grupa docelowa: warsztay skierowane są do profesjonalnych aktorów, tancerzy, muzyków i instruktorów teatralnych, a także amatorów pasjonujących się teatrem, muzyką i tańcem

Warsztaty Teatru CHOREA to intensywny trening aktorski. Koncentrować się będą na uruchamianiu "organiczności" aktora, przez pracę z ciałem, ruchem, głosem, rytmem i muzyką oraz na łączeniu wszystkich tych form ekspresji w jeden strumień działania. Warsztat skupiać się będzie również na intensywnej pracy z partnerem i wielowątkowej pracy z grupą - aktorem zbiorowym. 

W metodzie pracy CHOREI obecne są dwa główne wyznaczniki: intensywność i ryzyko – zarówno fizyczne jak i to wynikające z konieczności przełamywania własnych ograniczeń i przekraczania własnych możliwości. Warsztaty CHOREI wykraczają poza prezentowanie i uczenie technik. Prowadzą do uruchomienia kreatywności każdego z uczestników oraz stworzenia dynamicznego twórczego spotkania i autentycznego artystycznego wydarzenia.

Program warsztatów:

Praca z ciałem:
-intensywny trening fizyczny z elementami akrobatyki, sztuk walki i współczesnych form tańca
-praca z partnerem i przestrzenią, nauka asekuracji i wzajemnej uważności
-praca nad świadomością własnego ciała i świadomością pracy w grupie
-praca nad dynamiką i ekspresją ruchu, umiejętnością koncentracji i improwizacji
-nauka układów choreograficznych inspirowanych ikonografią antyczną i ikonografią współczesnych mitów kulturowych, połączoną z intensywną pracą z rytmem i muzycznością 

Praca z głosem:
-rozwijanie naturalnych możliwości wokalnych, nauka swobodnego operowania głosem
-poznawanie podstawowych technik i ćwiczeń wokalnych i oddechowych
-uruchamianie rezonatorów, praca nad barwą głosu, fenomenami głosowymi i ozdobnikami
-tworzenie złożonych współbrzmień harmonicznych, praca z półtonami
-nauka pieśni polifonicznych z różnych tradycji w opracowaniach muzyków CHOREI 

Praca z rytmem:
-praca z rytmami nieparzystymi
-uruchamianie muzyczności całego ciała i muzyczności grupy
-wypracwywanie wspólnego rytmu i pulsu grupy w działaniu
-praca ze złożonymi ćwiczeniami koordynacyjno-rytmicznymi, tworzenie na ich podstawie układów ruchowych przy równoczesnym wykonywaniu pieśni
 

Koszt warsztatów: 300 Euro
Płatność: do 15 czerwca 2013
Koszt podróży, wyżywienia i noclegów uczestnicy pokrywają we własnym zakresie.
Na miejscu oferujemy kawę, herbatę, wodę i przekąski.
Warsztaty będą odbywać się w języku angielskim.
Zgłoszenia: chorea.warsztaty@gmail.com
Do każdego zgłoszenia prosimy o załączenie CV.

Zapraszamy na pokaz monodramu "napewnomoże", w wykonaniu Małgorzaty Lipczyńskiej z Teatru CHOREA, na 38. Zamojskim Lecie Teatralnym.

data: 19 czerwca 2013
godzina: 19:00
miejsce: Kazamata  Bastion VII  ul. Łukasińskiego, Zamość 

Monodram Małgorzaty Lipczyńskiej, „napewnomoże” oparty na twórczości Aglai Veteranyi, jest opowieścią o przekraczaniu granic: emocjonalnych, geograficznych, czasowych; o uzależnieniu od ciągłej intensywności, nawet jeśli prowadzi to do destrukcji.

Istotnym elementem spektaklu jest stawiane przez aktorkę pytanie: “Co sprawia, że to, co dla większości ludzi jest ekstremum, dla niektórych staje się normą?”

Utwory A. Veteranyi, charakteryzujące się ironią, absurdem i poczuciem humoru w połączeniu z ogromną precyzją formalną w używaniu języka, są również istotnym głosem w sprawie problemu tożsamości narodowej współczesnej, „zjednoczonej” Europy. Dzieciństwo pisarki spędzone w cyrkowej rodzinie w czasach komunistycznego reżimu w Rumunii, a następnie emigracja do Szwajcarii ukazują ogromny kontrast między dwoma światami, w których żyła, a w których nigdzie nie czuła się bezpieczna. Jej teksty, zawierające wiele wątków autobiograficznych, odzwierciedlają dylemat człowieka żyjącego między dwoma systemami, które go ukształtowały; „Wschód”, do którego nie ma już powrotu i „Zachód”, w którym przez cały czas czuje się obco.

Aglaja Veteranyi urodziła się w 1962 roku w Bukareszcie, w rodzinie artystów cyrkowych. Po ucieczce z Rumunii rodzina uzyskała azyl w Szwajcarii, następnie prowadziła wędrowny tryb życia, jeżdżąc z występami. Dzieciństwo i wczesną młodość pisarka spędziła w hotelach i wozach cyrkowych. Pisać nauczyła się dopiero w szwajcarskiej szkole z internatem; niemiecki stał się jej językiem literackim.
Po studiach aktorskich pracowała od 1982 roku jako aktorka, równolegle zajmując się twórczością pisarską. W 1999 roku ukazała się pierwsza powieść Aglai Veteranyi „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze”. 3 lutego 2002 w Zurychu Aglaja skoczyła do Jeziora Genewskiego. Na brzegu zostawiła swoje buty.

„W jednym z wywiadów Aglaja powiedziała: „Pisanie jest dla mnie formą przekształconej agresji. Gdyby ta agresja we mnie została, zniszczyłaby mnie i rzuciłabym się w koncu na kogoś z nożem.” Pisanie było dla niej także sposobem na oswajanie własnych demonów. Dla mnie takim sposobem jest przede wszystkim teatr. Nadawanie formy zarówno swoim lękom i obsesjom, jak i zachwytom i fascynacjom, pomaga stworzyć porządek, w którym łatwiej egzystować. W jej utworach urzekła mnie ironia, absurd, specyficzne poczucie humoru, a także lapidarność i precyzja formalna w używaniu języka. Z pozornie niepowiązanych ze sobą tekstów wyłania się osobowość zbudowana na kontrastach, miłość do świata miesza się z głęboką depresją, a dziecięca naiwność z okrutną szczerością. Witalność przenika się z wszechobecnym poczuciem śmierci (swojej lub bliskich), wrazliwość i subtelność z sado-masochistyczną seksualnością, miłość macierzyńska z pedofilią, bezgraniczne oddanie z gwałtem. Mnogość dychotomii i niejednoznaczności ma jedną cechę wspólną – niezależnie od tego, co działo się w jej życiu – Aglaja we wszystko angażowała się całą sobą. Im bardziej wczytywałam się w jej teksty tym bardziej stawała mi się bliska. Z czasem najważniejsze stało dla mnie znalezienie sposobu na okiełznanie własnej choroby. Jak zachowywać ciągłą czujność, trzymać ją  „na krótkiej smyczy”, nie tracąc jednocześnie dystansu do siebie? Myślę, że Aglaja (paradoksalnie – bo pomimo samobójczej śmierci) wygrała tę walkę, bo jak stwierdził jeden z jej przyjaciół: „Smutny koniec nie może zostać uznany za werdykt nad drogą życiową.”
To tyle. Musiałyśmy się spotkać.
Małgorzata Lipczyńska

Monodram Małgorzaty Lipczyńskiej oparty na twórczości Aglai Veteranyi
Reżyseria: Tomasz Rodowicz, Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja dramaturgiczna: Hans Timmermann
Obsada: Małgorzata Lipczyńska
Ruch sceniczny: Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja choreograficzna: Liat Magnezy
Muzyka: Kuba Pałys
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Premiera: 12 listopada 2011, scena Fabryki Sztuki w Łodzi 

Zapraszamy na pokaz spektaklu "Bachantki" Teatru CHOREA, w reżyserii Tomasza Rodowicza, z choreografią Roberta M. Haydena, na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym “Inne Sytuacje” w Bydgoszczy.

data: 28 maja 2013
godzina: 19:00
miejsce: Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, ul. Marcinkowskiego 12/14

Międzynarodowy Festiwal Teatralny “Inne Sytuacje” to nawiązanie do odbywających się w Bydgoszczy, w latach 1991-2001 Off Prezentacji Teatralnych. Nazwa Festiwalu pochodzi z wypowiedzi jednego z najważniejszych twórców teatru współczesnego, Eugenio Barby, założyciela Odin Teatret, ucznia Jerzego Grotowskiego. Mówi on: “Ujęcie tradycyjnych treści teatru zajmują nie nowe treści, lecz nowe relacje... To co się rodzi, to nie żaden inny teatr, to tylko inne sytuacje zaczyna nazywać się teatrem”. Spektakle prezentowane w ramach festiwalu mają akcentować wagę obecności człowieka - aktora na scenie. Festiwal budowany jest na bazie poglądu, że scenografia, środki multimedialne, teledyskowość, modna i źle pojęta widowiskowość i nowoczesność obce są źródłom teatru, którym pozostaje aktor-człowiek.

Spektakl "Bachantki" w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii  przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).

CHOREA po raz kolejny sięga po tekst "Bachantek". Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl "Bakkus" - międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. "Bakkus" jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.

Druga część - "Śpiewy Eurypidesa" to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje - energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał - dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.

Spektakl "Bachantki" - to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?

Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Obsada premierowa: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Aleksandra Ścibor, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Kuba Pałys, Krzysztof Skolimowski
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Teatr Szwalnia, Łódź, Akcja Dotknij Teatru - łódzkie obchody Międzynarodowego Dnia Teatru

Zapraszamy na pokaz spektaklu "Bachantki" Teatru CHOREA, w reżyserii Tomasza Rodowicza, z choreografią Roberta M. Haydena, na Festiwalu Dni Sztuki Współczesnej w Białymstoku.

data: 26 maja 2013
godzina: 17:00
miejsce: Akademia Teatralna w Białymstoku

Dni Sztuki Współczesnej to festiwal, który składa się z unikatowych prezentacji wielu dziedzin sztuki. Wyznacza nowe trendy i ukazuje fuzje gatunków. Często jako pierwszy przeciera szlaki kolejnym nietypowym realizacjom. To najstarszy i największy tego typu festiwal w regionie.

Spektakl "Bachantki" w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii  przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).

CHOREA po raz kolejny sięga po tekst "Bachantek". Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl "Bakkus" - międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. "Bakkus" jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.

Druga część - "Śpiewy Eurypidesa" to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje - energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał - dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.

Spektakl "Bachantki" - to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?

Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Obsada premierowa: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Aleksandra Ścibor, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Kuba Pałys, Krzysztof Skolimowski
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Teatr Szwalnia, Łódź, Akcja Dotknij Teatru - łódzkie obchody Międzynarodowego Dnia Teatru

Zapraszamy na pokaz spektaklu "Bachantki" Teatru CHOREA, w reżyserii Tomasza Rodowicza, z choreografią Roberta M. Haydena, na Festiwalu Teatralnym “InQbator Ruchu” w Ostrołęce.

data: 25 maja 2013
godzina: 20:00
miejsce: Scena Główna, Ostrołęckie Centrum Kultury, ul. Inwalidów Wojennych 23, Ostrołęka

Festiwal Teatralny InQbator to projekt artystyczny, edukacyjny i integracyjny prezentujący ważne wydarzenia teatralne w szerokim spektrum gatunków, technik oraz praktyk interpretacyjnych. Festiwal przedstawia wiele powiązanych ideą przewodnią spektakli, warsztatów, paneli dyskusyjnych i spotkań twórców z publicznością. „Tematyczność” festiwalu jest cechą wyróżniającą go spośród innych wydarzeń tego typu. Festiwal odbywa się pod hasłem RUCH - rozumiany jako nośnik treści, emocji i koncepcji w teatrze i tańcu. Zadaniem festiwalu jest upowszechnianie kultury teatralnej, a także edukacja teatralna, stworzenie płaszczyzny wymiany doświadczeń twórców teatralnych oraz propagowanie stylu życia opartego na aktywnym uczestnictwie w kulturze.

Spektakl "Bachantki" w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii  przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).

CHOREA po raz kolejny sięga po tekst "Bachantek". Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl "Bakkus" - międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. "Bakkus" jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.

Druga część - "Śpiewy Eurypidesa" to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje - energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał - dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.

Spektakl "Bachantki" - to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?

Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Obsada premierowa: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Aleksandra Ścibor, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Kuba Pałys, Krzysztof Skolimowski
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Teatr Szwalnia, Łódź, Akcja Dotknij Teatru - łódzkie obchody Międzynarodowego Dnia Teatru