15 listopada 2015 zapraszamy do CHOREI na dwa niezwykłe wydarzenia!
Najpierw na koncert "Rytm Języka" Teatru CHOREA, o godz. 18:00, na sali warsztatowej w niskim budynku Fabryki Sztuki w Łodzi.
Potem na spektakl "Zofia" Teatru Powszechnego z Warszawy, produkowanego przez Narodowe Centrum Kultury, o godz.19:30, na scenie Art_Inkubatora w Fabryce Sztuki w Łodzi, budynek C. Po spektaklu zapraszamy na spotkanie i rozmowę z twórcami przedstawienia.
Wstęp na wydarzenia jest bezpłatny.
Konieczna jest wcześniejsza rezerwacja miejsc pod adresem: chorea.warsztaty@gmail.com.
Koncert "Rytm Języka" Teatru CHOREA
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Występują: Maciej Bednarek, Joanna Chmielecka, Hubert Domański, Sandra Gierzek, Dominika Jarosz, Joanna Kłos, Milena Kranik, Dominika Krzyżanowska, Tomasz Krzyżanowski, Kuba Pałys, Justyna Sobieraj-Bednarek, Elina Toneva
Produkcja: Dominika Krzyżanowska, Tomasz Krzyżanowski
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Premiera: 21 sierpnia 2014, Festiwal Retroperspektywy, Art_Inkubator w Fabryce Sztuki w Łodzi
"Rytm Języka" to koncert będący kontynuacją muzyczno-językowych poszukiwań Tomasza Krzyżanowskiego i Teatru CHOREA. Język i rytm są fascynujące. Panuje między nimi absolutne braterstwo. W języku jest rytm i rytm też jest językiem. To ekscytujące, że w tworzeniu muzyki można inspirować się tymi zjawiskami w obie strony, wychodząc raz od melodii, charakteru i brzmienia sylab, a innym razem od pulsu, umiejscowienia słów w czasie, akcentowania i wypowiadania głosek w określonym porządku, czy od rytmicznego kodu, w którego tkankę wplatamy poszczególne słowa i zdania. Melodia słów, intonacja, rytm zdań, fraz są jak pieśń języka. Można jej słuchać czy analizować jak partyturę muzyczną. Ta pieśń ma jednak formę otwartą. Można używać jej na różne sposoby, zmieniać jak w kalejdoskopie.
Tak jak w kalejdoskopie jest miejsce na różne barwy, kształty, obrazy, emocje tak w koncercie "Rytm Języka" znajdują się pieśni i rytmy inspirowane językami świata. W tym muzycznym mozaikonie usłyszymy perski temperament, turecki orient, akadyjską tajemnicę, starogrecki patos, elficką magię, polską grę słów i inne. Tym razem staraliśmy się znaleźć w rytmie i brzmieniu języka to, co jest w stanie poruszyć i bezpośrednio dotknąć ludzkiej wrażliwości. Szukaliśmy możliwości otwarcia w wykonawcy i widzu innej perspektywy czasu, percepcji i świadomości.
Monodram "Zofia" Teatru Powszechnego w Warszawie, produkowany przez Narodowe Centrum Kultury
Tekst: Anna Wakulik
Reżyseria: Beniamin Bukowski
Kostiumy: Elżbieta Radke
Muzyka: Aleksandra Goetzen
Światło: Maciej Majchrzak
Obsada: Małgorzata Pieńkowska
Czas spektaklu: 60 minut bez przerwy
Producent: Narodowe Centrum Kultury
Producent wykonawczy: MA PRODUCTION
Premiera monodramu odbyła się 9 maja 2015 w Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
Ile trwa tydzień, jeśli składa się z nieustającej niedzieli? Kim są starsze panie w tramwajach? Te, których powolne ruchy ironicznie komentują młodzi i zdrowi? Co myśli trzydziestolatka, gdy bawi się z dziećmi? Do czego tęsknią panie w domu starców? Co jest w głowie czterdziestolatki, która musi pogrzebać dzieci?
Zofia to historia jednego życia, w którym mieściło się żyć co najmniej kilka. To historia, która nie dzieje się w podręcznikach, tylko w pojedynczym istnieniu. To wreszcie historia tych, którzy musieli dać sobie radę z najcięższym zadaniem po wojennej zawierusze - z życiem.
Tekst inspirowany jest biografiami matek Powstańców Warszawskich (m.in. Zofii Rodowiczowej, matki porucznika Jana Rodowicza pseudonim "Anoda").
Jak opowiedzieć o Zofii? Niezmiernie łatwo popaść w gotowe klisze, sięgając po martyrologiczną laurkę, albo – przeciwnie – lekkomyślnie odcinając się od niemodnego dzisiaj heroizmu. Prawdziwą sztuką jest odrzucenie tych prostych figur w poszukiwaniu autentyzmu ludzkiego doświadczenia. Tekst Ani Wakulik ucieka przed pułapkami uproszczeń. Ważniejsze są w nim moralne dylematy, poczucie odpowiedzialności i poczucie winy, nadzieja i rozpacz. I właśnie ten uniwersalizm staraliśmy się oddać w pracy nad spektaklem. (Beniamin Bukowski, reżyser)
Ile ludzi, tyle historii... Przestrzeń teatru pozwala przywrócić jedną z tych ważnych - historię opowiedzianą narracją matki Jana Rodowicza „Anody”, która na tydzień przed 27. urodzinami syna dowiedziała się, że zginął po upadku z okna IV piętra gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Ta niezwykła, dramatyczna historia musiała trafić na deski teatru, dlatego o jej opowiedzenie poprosiliśmy panią Annę Wakulik. Zofia mówi: „ Mój syn umarł. A pięć lat później drugi. Miał tyle lat co ty. Torturowali go. Powiedzieli: krwotok z tętnicy głównej spowodowany upadkiem z okna. Ale to nieprawda.” Młodzi twórcy spektaklu, we współpracy z Małgorzatą Pieńkowską tworzą opowieść o doświadczeniu matek pokolenia Kolumbów. O traumie po śmierci dzieci, zakamarkach pamięci, przemijaniu i bezradności wobec wojny i stalinowskiego terroru. W imieniu Narodowego Centrum Kultury zapraszam do obejrzenia monodramu Zofia. (Krzysztof Dudek, Dyrektor Narodowego Centrum Kultury)
Maciej Kędziak, Redaktor Naczelny Gali:
"...Siedziałem naprzeciwko sceny. W tak małej sali, przy kameralnej widowni, naprawdę czuć - jeśli nawet tego nie chcemy, (a znam takich, co się boją), że aktor jest głęboko w swojej roli. Albo z rolą - jak z najlepszym przyjacielem." za www.maciejkedziak.blogspot.com, Zofia, Małgorzata, Przyjaciel (11 maja 2015)
Kalina Rzeznik, redaktorka 34MAGAZINE:
"Monodram Zofia porusza - zarówno niełatwą tematyką, jak i autentycznością jej prezentowania. Stanowić będzie również nielada gratkę, dla miłośników gry aktorskiej na najwyższym poziomie oraz osób pragnących poczuć realne, przejmujące emocje" za www.34-magazine.com, "Zofia" w Teatrze Powszechnym - recenzja (maja 2015)
Barbara Michalczyk, redaktorka teatrakcje.pl:
"Cała postać została zbudowana na minimalizmie, a jednocześnie Pieńkowska intryguje swoją grą, wciąga i zmusza do jakiejś refleksji, jakkolwiek antypatyczna by ta Zofia nie była. Dopiero dzięki niej ta postać zyskuje jakieś ludzkie cechy, traci swą papierowość i patetyczność. I nawet znając z góry losy tej postaci, potrafi rozbudzić zainteresowanie" za www.teatrakcje.pl, Lament matkopolski (26 maja 2015)
Sylwia Krasnodębska, redaktorka Gazeta Polska Codziennie:
"Obraz wstrząsający. To właśnie próba pokazania tego, czego nie da się odpowiednio nazwać. Dramat matki, która traci dziecka. (...) genialna jest kreacja Małgorzaty Pieńkowskiej. A sam spektakl z pewnością wypełnia ważną misję. Jest elementem artystycznej mozaiki, która tworzy portret Polaków bezkompromisowo walczących o niepodległość Polski. I pokazuje wysoki koszt, jaki ponieśli nie tylko bohaterowie, ale i ich bliscy." za www.gpcodzienne.pl, Kiedy matka odchodzi od zmysłów (15 maja 2015)
Jacek Wakar, krytyk i redaktor Urody Życia:
"W ujęciu Małgorzaty Pieńkowskiej na pierwszym planie jest historia o utracie. Kiedy życie w jednym momencie traci sens, czym wypełnić sobie tysiące takich samych dni? Czy da się przestać karmić wspomnieniami? Pieńkowska zadaje te trudne pytania po cichu, nie próbuje zmienić monodramu w aktorski popis" za Uroda Życia, Głośny głos matki (lipiec 2015)
Anna Wakulik (ur. 1989 r.) - dramatopisarka. W latach 2012-2014 kierownik literacki Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Autorka sztuk Zażynki (Teatr Polski w Poznaniu, reż. Katarzyna Kalwat; The Royal Court Theatre w Londynie, reż. Caroline Steinbeis; sztuka była nominowana do London Evening Standard Theatre Awards 2013, zdobyła Nagrodę Dziennikarzy w konkursie Metafory Rzeczywistości, znalazła się w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej), Bohaterowie (Teatr im. L. Solskiego w Tarnowie, reż. Ewelina Pietrowiak). Finalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej za tekst Krzywy domek (2010), Wasza wysokość (2014), Dziki Zachód (2015). Laureatka konkursu dramaturgicznego Teatru Wybrzeże za tekst Elżbieta H. (2011). Publikowała w „Dialogu”. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013) i Marszałka Województwa Pomorskiego (2009, 2010, 2015).
Beniamin Bukowski (ur. 1991 r.) - student IV roku reżyserii teatralnej na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie i IV roku MISH Uniwersytet Jagielloński (filozofia, historia sztuki). Wyreżyserował spektakl Kaligula wg Alberta Camus z teatrem studenckim Remedium UJ (2012) i Wdowy Sławomira Mrożka w Teatrze Mazowieckim (2014). Finalista konkursu na debiut reżyserski w Teatrze Studio (2014). Półfinalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej za tekst Rzeczpospolita (albo W obozie wroga) (2014); finalista tegorocznej edycji z tekstem Niesamowici bracia Limbourg. Laureat kilkunastu konkursów literackich, m.in.: Grand Prix w ogólnopolskim konkursie poetyckim Następcy Herberta, I miejsce w konkursie rzeszowskiego Teatru Maska w kategorii dramat, I miejsce w jubileuszowym XXX ogólnopolskim Hyde Parku Literackim w kategorii proza. Publikował m.in. w "Więzi", "Nowej Okolicy Poetów", "Fragile", jego teksty ukazały się również w "Tygodniku Powszechnym", "Znaku" i "Arteriach". Dwukrotny stypendysta Stypendium Rektora PWST za wybitne osiągnięcia, stypendysta Stypendium Rektora UJ, stypendysta Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci.
Małgorzata Pieńkowska (ur. 1965 r.) - aktorka i producentka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W latach 1988 - 1995 związana z Teatrem Polskim w Warszawie. W kolejnych latach (1996 - 2011) aktorka Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie. Gościnnie występowała na deskach Teatru Scena Prezentacje i Teatru Kwadrat. Zagrała w ponad 20-stu realizacjach Teatru Telewizji. Brała udział w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia oraz dubbingu. W 2012 r.
wyprodukowała spektakl Więzi rodzinne Daniela Gordona, w którym gra jedną z głównych ról. Laureatka wielu nagród m.in. za rolę w przedstawieniu Czyste szaleństwo na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi, nagroda TVP za rolę w Teatrze Telewizji Księżyc świeci nieszczęśliwym.
Wywiad z twórcami dla radia eNCek (m.in. autorka Anna Wakulik, aktorka Małgorzata Pieńkowska) https://soundcloud.com/encek-radio/monodram-zofia-w-teatrze-powszechnym#t=5:02
Dodatkowe materiały o Zofii są umieszczone w serwisie YouTube m.in. na kanale Małgorzaty Pieńkowskiej http://www.youtube.com/user/GosiaPienkowska
Link promujący „Zofię” https://youtu.be/K9GsLdKOmk0
Tekst inspirowany Zofią Rodowicz, matką Jana Rodowicza ps. „Anoda” – harcerza, żołnierza Szarych Szeregów i AK oraz Delegatury Sił Zbrojnych, porucznika.
Więcej o Janie Rodowicz: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Rodowicz
